Mijn eerste week in Melbourne, Australië

Vorige week donderdag nam ik op Schiphol afscheid van mijn familie, vrienden en vriend voor de komende 7 maanden. Ik loop namelijk een half jaar stage in Melbourne, in Australië. In deze blog vertel ik jullie over mijn eerste week (alleen) in een ver land en mijn eerste week onderzoeksstage op de universiteit van Melbourne.

“Ik vertrek”

stage in Australië

Ik zal maar bij het begin beginnen. Ik vertrok vorige week donderdag vanaf Schiphol. In eerste instantie zouden enkel mijn ouders, mijn zus, en mijn vriend mij afzetten. Maar al gauw wilde een vriendinnetje nog even doei zeggen, dus die was zelf met het openbaar vervoer afgereisd naar Amsterdam (wat by the way niet echt om de hoek is). Super lief.

Eenmaal op Schiphol, met de fam en die vriendin, word ik ook nog eens verrast door een aantal andere vriendinnen die onverwachts naar Schiphol waren gekomen. Dat deed mij zoveel goeds. Ik vind het op dit moment nog steeds zó lief van iedereen die mij wilde uitzwaaien.

Maar ja. Toen kwamen de krokodillentranen. Ik hield me sterk zo lang het kon. Ik ging zónder gehuild te hebben in de rij voor de bagage staan. Maar toen moest ik nog minstens drie keer langs mijn groep lopen, omdat ik van links naar rechts door die rij heen liep. Toen ging het even wat minder goed met het sterk houden. “Wat dóe ik?” dacht ik bij mezelf. De emoties liepen soms hoog op, maar toen iedereen eenmaal uit zicht was, was ik weer rustig. Het afscheid had ik achter de rug.

Vliegen

Als je me een beetje kent, weet je dat ik vliegangst heb. Ik laat me er niet door stoppen, maar ik heb er zeker niet om gejuicht dat ik 23 uur mocht vliegen. Ik ging zitten, doodop door de emoties. Nog een aantal keren wat tranen laten vloeien… Eenmaal in de lucht viel het allemaal mee. Ik had toch andere dingen aan mijn hoofd, zoals al die lieve mensen waarvan ik afscheid heb genomen.

Dit verhaal klinkt tot zover super rot, maar het viel in werkelijkheid wel mee. Ik keek er namelijk ook enorm naar uit: “Hoe zal het daar zijn?”, “Ga ik mijn stage leuk vinden?”, “Ik heb zin om te reizen!”, “Ik ga dit rocken!”. Al met al was de reis dus (alleen ín mijn hoofd al) heel overweldigend.

De eerste dagen in Melbourne

Melbourne Section 8

Ik had al een kamer geregeld voor ik Australië binnenkwam, en mijn huisgenoot kwam me oppikken van het vliegveld. Dat was enorme luxe. De dagen daarna waren vaag. Door de jetlag heb ik op de meest gekke tijden geslapen, en honger had ik alleen ‘s nachts. Ik ben de eerste twee dagen amper buiten geweest; een keer een wandeling gemaakt en boodschappen gehaald.

rooftop bar Melbourne

Vanaf maandag ging het weer redelijk goed. Ik ging op stap met een oud-collega die toevallig nu een tijdje in Melbourne werkt. Ik ging toen voor het eerst CBD in: het centrum van Melbourne. Ik keek mijn ogen uit; die wolkenkrabbers zijn niet normaal! Al die café’s, winkels en malls zijn ook super leuk om te ontdekken. We spendeerden de middag bij bar ‘Section 8’ en een rooftop bar. Good times.

Onderzoeksstage in Melbourne

campus University of Melbourne
Uitzicht vanaf mijn stageplek

Dinsdag begon mijn onderzoeksstage. Ik doe (in het kort) onderzoek naar een hersen-apparaatje dat in de (nabije) toekomst hopelijk gebruikt kan worden voor mensen met spierverlamming, zodat zij kunnen blijven communiceren met de wereld en hierdoor een betere levenskwaliteit krijgen. Ik ben enorm dankbaar dat ik dit mooie werk kan doen, en dan nog eens in Melbourne ook!

Mijn rommelige werkplek.

Na een korte introductie op dinsdagochtend werd ik gelijk in het diepe gegooid: “Ga ‘dit’ maar doen de komende twee weken, als je ergens tegenaan loopt kan je me mailen voor een meeting”. Jeetje. Ik ben gelukkig erg gemotiveerd, dus ik ging toen ook maar gelijk keihard aan de slag. Ik vond het wel wennen op zo’n nieuwe plek, tussen nieuwe mensen, met nieuw werk.

Gelukkig heeft mijn inzet vruchten afgeworpen! Mijn begeleider complimenteerde me voor mijn werk, en dat geeft me nu nog meer motivatie. Ik vind het leuk werk; het is veel puzzelen en nadenken. Dat is echt mijn ding (ja, sorry, ik ben een nerd). Aan het eind van de maand gaan de echte experimenten beginnen, dus dan zal alles weer anders lopen.

Ontspanning

Ik probeer naast mijn stage zoveel mogelijk te ontspannen. In Nederland moest ik elke dag wel iets doen. Nu heb ik meer vrijheid om dat zelf in te delen en om weleens ‘nee’ te zeggen, eigenlijk omdat ik nog een leven moet opbouwen. Ik heb alles zelf in de hand, en ik moet zeggen dat ik dat wel prettig vind.

Om te ontspannen ga ik elke dag op de fiets naar stage, heb ik afgelopen week een rondje hardgelopen, en heb ik vrijdag drankjes gedaan met een groepje Nederlandse meiden. (En ik kijk stiekem ook heel veel Netflix. Ik ben nu verslaafd aan Grace & Frankie!)

En weer verder

Op dit moment ligt mijn main focus op stage. Ik probeer mijn stage zo goed mogelijk te doen. Als ik het zo leuk blijf vinden als nu, wil ik hier later namelijk werk in gaan zoeken. Dat is over een half jaar eigenlijk al. Na deze stage ben ik namelijk afgestudeerd van mijn Master!

Ik heb daarnaast ook nog wat andere doelen: een sociaal leven opbouwen, een lifestyle vinden die voor mij het beste werkt, en reizen! Alle tips voor het reizen rondom Melbourne en het leven in Melbourne zijn welkom.

Verder zoek ik nog even uit hoe ik om moet gaan met het gemis van thuis. Heimwee heb ik niet; maar ik hou zo ontzettend veel van iedereen die daar is gebleven. (Vandaag is gelukkig weer Facetime-dag!) Wat zal ik blij zijn wanneer ik ze weer zie.

Meer over dingen als de kosten in Australië, studeren in Australië, reizen, en mijn onderzoeksstage komt later nog. 😉

Ik ga nu weer even Netflixen.

Oh, en over de bosbranden: ik zit veilig, geen zorgen. Maar als je kan doneren voor hulp aan mens en dier, doe het alsjeblieft. Het is hard nodig. Kijk bijvoorbeeld eens bij het WNF of het Rode Kruis. Ik heb zelf gedoneerd aan het WNF.