Ik ben drie maanden in Melbourne geweest op het moment dat ik naar huis vloog. Het plan was om 7 maanden in Australië te blijven, maar dat mocht met de huidige Corona-situatie niet baten. Het was beter om naar huis te gaan – terwijl het nog kon. Hier een kort verhaaltje over die hectische laatste maand.
Niks aan het handje
Aan het begin van Maart heb ik nog een aantal leuke dingen kunnen doen. Ik ging naar de Open Air Cinema in de Botanical Gardens van Melbourne, en ben met een groepje naar het Redwood Forest gegaan. Alles op stage liep ook volgens plan. Eigenlijk liep alles wel volgens plan: nog een paar weken en mijn roadtrip zou beginnen.
Alles overhoop
Het ging ineens heel snel na die fijne eerste weekjes van Maart. Op stage begonnen de eerste Corona-restricties: eerst 1,5 meter uit elkaar en een week later ook masker op, handschoenen aan en thuiswerken waar mogelijk. Oké, dat is wennen. Maar het komt goed. Zo dacht ik…
Ook werd de Grand Prix in Melbourne gecanceld waar ik zo lang naar had uitgekeken. Ik vond het maar overdreven. Gelukkig was er nog een leuke afterparty – die wél door kon gaan. Het was gezellig die zondag, en ik heb plezier gehad, maar daarna was het “klaar”.
Ik mocht toen niet meer op stage komen. De deuren van mijn lab en de universiteit gingen dicht. Ik kon thuis verder werken; maar ik zag dat niet zitten op mijn kamertje. Het was beter om naar huis te gaan en mijn werk daar verder af te maken.
Great Ocean Road
Ik had toen maar een vlucht naar Amsterdam geboekt, én een tour langs de Great Ocean Road en Grampians. De Great Ocean Road moest en zou ik nog zien voordat ik naar huis vloog. Hier wat prettige kiekjes die ik tijdens de tour heb gemaakt:
Hellup
De tour was prachtig, maar zó stressvol. Mijn vlucht was namelijk gecanceld… WAAT??! Ik (en mijn pa en vriend) heb zó mijn best gedaan om een vervangende vlucht te regelen. Om uiteindelijk alsnog gecanceld te worden…
Gelukkig kwam een vriend die in hetzelfde schuitje zat (maar dan in Sydney) met de tip om een vlucht te boeken bij Garuda Indonesia. Het was geluuuukt, eindelijk!!! (Vervolgens nog wel een hele week enorm veel stress gehad door alle regels en “wat als”-jes.)
Ik ben weer thuis
Met een dubbel gevoel kan ik eindelijk zeggen dat ik weer terug in Nederland ben. Ik ben blij dat het gelukt is, blij dat ik mijn familie en vriend weer kan zien, maar natuurlijk zijn er ook de negatieve kanten: de negatieve kanten die iedereen ervaart op dit moment, maar ook het gevoel dat ik niet het maximale uit mijn stage heb kunnen halen (datacollectie moest nou eenmaal stoppen) en dat ik mijn geplande roadtrips niet heb kunnen doen.
Ik hoop dat ik in de toekomst nog terug kan om mijn reisplannen verder af te maken, maar dat zien we dan wel. Mijn focus ligt nu op het verder afmaken van mijn scriptie.